ფეხბურთელები, რომლებიც ერთად თამაშობდნენ, მაგრამ ერთმანეთი სძულდათ

ამას წინათ ფეხბურთელის კარიერა დაასრულა ბოლო წლების ერთ-ერთმა ყველაზე ნიჭიერმა ჰოლანდიელმა ფეხბურთელმა – ნახევარმცველმა რაფაელ ვან დერ ვაარტმა. არავისთვის საიდუმლო არაა, რომ ამ მოთამაშის კარიერა საკმაოდ არაერთმნიშვნელოვანი იყო და ეს არამარტო მიღებული ტრავმების მიზეზით. ვან დერ ვაარტი, “აიაქსის” მოთამაშედ ყოფნისას, მაგრად წაკინკლავდა მასავით ახალგაზრდა ფეხბურთელთან – ზლატან იბრაჰიმოვიჩთან, მაგრამ საბოლოო ჯამში “აიაქსის” ბოსებმა მოვლენებს დაასწრეს და ზლატანი “იუვენტუსს” მიჰყიდეს, რათა არ დაეშვათ კონფლიქტის გაღრმავება და “გრადუსის აწევა”.

თუმცა ეს ერთადერთი შემთხვევა არ არის, როცა ერთი გუნდის ფეხბურთელები მხარდამხარ თამაშობენ, საფეხბურთო მინდორს გარეთ კი ერთმანეთისათვის თითქმის უბოროტესი მტრები აღმოჩნდებიან ხოლმე.

ენდი კოულსა და ტედ შერინგემს შორის მტრული დამოკიდებულება ჯერ კიდევ 1995 წელს დაიწყო, როცა პირველი “მანჩესტერ იუნაიტედის” მოთამაშე იყო, მეორე კი “ტოტენჰემის” ღირსებას იცავდა. ორივე ერთმანეთს ინგლისის ნაკრებში შეხვდა, სადაც ენდი კოულის დებიუტი ურუგვაის ნაკრებთან გაიმართა. ენდიმ ტედი შეცვალა და იმ მომენტში, როცა ეს პროცედურა მიმდინარეობდა, ტედი თანაგუნდელის მიმართ არამეგობრულად მოიქცა: ჩანაცვლების მომენტში ენდის ხელი არ ჩამოართვა.

საინტერესოა, რომ კოულმა და შერინგემმა “მანჩესტერ იუნაიტედის” ოფიციალურ მატჩებში ერთად 4581 წუთი გაატარეს და ორივემ ამ ხნის განმავლობაში 54 გოლი გაიტანა!

“მილანში” კონფლიქტის მიჩუმათებას შეეცადნენ, მაგრამ მომხდარმა ამბავმა პრესაში მაინც გაჟონა. გაზეთებში დაიწერა, რომ ამერიკელისა და შვედის გაშველებაში “მილანის” ათი ფეხბურთელი და მწვრთნელთა შტაბის რამდენიმე წევრი მონაწილეობდა. ოგუჩი ონევუ საკმაოდ სწრაფად გაუშვეს იჯარაში – “ტვენტეში” გადაიყვანეს, შემდეგ კი უფრო შორს, პორტუგალიაში – ლისაბონის “სპორტინგში”. ზლატან იბრაჰიმოვიჩი კი “მილანს” 2010/11 წლების ჩემპიონატის მოგებაში დაეხმარა, რაც ამ მომენტისათვის “როსონერების” ბოლო ჩემპიონობად რჩება.

ქალის მიზეზით კიდევ ორი თანაკლუბელი ფეხბურთელი გახდა ერთმანეთის მტერი. სკანდალური ამბის საჯაროდ გამჟღავნებამდე ეს ორი მოთამაშე ერთმანეთთან ოჯახებით მეგობრობდა, დროს ერთად ატარებდა და სხვადასხვა ღონისძიებაში მონაწილეობდა. შემდეგ კი გაირკვა, რომ… ჯონ ტერი უეინ ბრიჯის მეგობარ ქალთან – ვანესა პერონსელთან დადიოდა.

ჯონ ტერისა და უეინ ბრიჯს შორის მომხდარი სკანდალის შედეგად ჯონმა ინგლისის ნაკრების კაპიტნობა დაკარგა, თუმცა ერთი წლის შემდეგ დაიბრუნა. იმავდროულად, ჯონი თავის ცოლს – ტონის ღალატობდა, რომელმაც, ღალატის მიუხედავად, ვერ გაბედა, მეუღლეს გაშორებოდა.

საინტერესოა, რომ ბრიტანული ტაბლოიდები იტყობინებოდნენ, რომ ჯონ ტერისთან რომანის შედეგად ვანესა პერონსელი დაორსულდა და ფეხმძიმობა აბორტის მეშვეობით შეწყვიტაო. იმასაც წერდნენ, თითქოსდა ამ სამედიცინო პროცედურისათვის ჯონმა თავის საყვარელს 20 ათასი ფუნტი მისცა და თუ ჩუმად იქნებოდა და არსად გაამხელდა, კიდევ ერთ მილიონს დაუმატებდა. ასე იყო თუ ისე, თავის ერთ-ერთ ინტერვიუში ვანესა პერონსელმა განაცხადა, რომ ჯონ ტერის მიმართ ტრფიალი მხოლოდ მოარული ხმებია და მათ არანაირი საფუძველი არ აქვთ: “ეს ყველაფერი სიცრუეა. ვიღაცები ლაპარაკობენ, რომ მე მასთან კვირაში ხუთი დღე მეძინა! ეს არავინ დაიჯეროთ! ჯონი ჩემი მეგობარი იყო, ერთმანეთს რვა წელი ვიცნობდით და როცა უეინს დავშორდი, სწორედ ჯონი მედგა გვერდით და მორალურად მამხნევებდა”, – ამბობდა ვანესა.

სინიშა მიხაილოვიჩი და იგორ შტიმაცი

ურთიერთობის კიდევ ერთი დრამატული ისტორია ორ ტოპ-მოთამაშეს შორის გასული საუკუნის 90-იანი წლების დასაწყისში განვითარდა.

წარმოუდგენლად ნიჭიერმა ფეხბურთელებმა სინიშა მიხაილოვიჩმა და იგორ შტიმაცმა თავიანთი საერთაშორისო კარიერა იუგოსლავიის ახალგაზრდულ ნაკრებში 1987 წელს დაიწყეს. სინიშა მიხაილოვიჩი ქალაქ ვუკოვარში დაიბადა, რომელიც დღეს სუვერენული ხორვატიის შემადგენლობაში იმყოფება, სერბეთის საზღვართან ახლოს. ყმაწვილობაში ორივე ფეხბურთელი ერთმანეთის მიმართ საკმაოდ კარგად იყო განწყობილი, ამხანაგობდნენ, ბევრი საერთო ნაცნობი ჰყავდათ და ერთმანეთს ხშირად ხვდებოდნენ გასართობ ღონისძიებებზე.

მაგრამ ყველაფერი შეცვალა სერბეთ-ხორვატიის ომმა, რომელიც 1991 წლის მარტში დაიწყო და 1995 წლის ნოემბრამდე გაგრძელდა. იმ დროს სინიშა მიხაილოვიჩის ოჯახი სასაზღვრო ქალაქ ბოროვოში ცხოვრობდა, სადაც 1991 წლის 2 მაისს სერბებსა და ხორვატებს შორის დრამატული შეტაკება მოხდა. დაიღუპა 17 ადამიანი ორივე მხრიდან (12 ხორვატი და 5 სერბი).

1991 წლის 8 მაისს ბელგრადში, ქვეყნის ისტორიაში უკანასკნელად, მარშალ იოსიპ ბროზ ტიტოს სახელობის იუგოსლავიის თასის გათამაშების ფინალური მატჩი გაიმართა. ერთმანეთს დაუპირისპირდნენ “ცრვენა ზვეზდა” (ბელგრადი, სერბეთი) და “ჰაიდუკი” (სპლიტი, ხორვატია), თანაც სინიშა მიხაილოვიჩი სერბულ “ცრვენა ზვეზდას” რიგებში თამაშობდა, იგორ შტიმაცი კი – ხორვატიულ “ჰაიდუკში”. პირველი ტაიმი “ჰაიდუკის” გამარჯვებით, ანგარიშით 1:0 დასრულდა. ალენ ბოკშიჩის ზუსტი დარტყმის შედეგად ბურთი კარის ბადეში გაეხვია. ამ დროს მიხაილოვიჩსა და შტიმაცს შორის სერიოზული კონფლიქტი მოხდა: სინიშა მიხაილოვიჩთან მივიდა იგორ შტიმაცი და ყურში ჩასჩურჩულა – “ვიმედოვნებ, ჩვენი ბიჭები, ხორვატები, ბოროვოში მთელ შენს ოჯახს ამოწყვეტენ”. რასაკვირველია, სინიშა გაბრაზდა – იგი ისედაც ნერვიულობდა იმის გამო, რომ ბოლო დღეებში ოჯახს და ნათესავებს ტელეფონით ვეღარ უკავშირდებოდა, შეტაკების რაიონში კავშირგაბმულობის დაზიანების გამო.

საბოლოო ჯამში, გაცოფებულ სინიშა მიხაილოვიჩს იმდენად მატჩის ბედი აღარ აწუხებდა, რამდენადაც იგორ შტიმაცზე შურისძიება. იგი ყოველ ეპიზოდში ეძებდა შტიმაცს, რომ რაც შეიძლება უხეშად “დაჯახებოდა”. მისთვის სპორტული პრესტიჟი აღარ არსებობდა. ყველაფერი სასტიკი ჩხუბით დასრულდა, რის გამოც მატჩის 72-ე წუთზე ორივე მინდვრიდან გააძევეს. სხვათა შორის, იგორ შტიმაცი მინდორზე მაინც დაბრუნდა და როგორც გუნდის კაპიტანმა, მოგებული თასი მაღლა ასწია და ინტერვიუში განაცხადა:

“ეს საბოლოოა. ამის შემდეგ იუგოსლავიის თასი არასოდეს აღარ გათამაშდება”.

წყარო: sportall.ge