მომენტების რეალიზაციის პრობლემა
საქართველოს ნაკრებს ირლანდიასთან მატჩში მოედანზე სათამაშო უპირატესობა ჰქონდა, თუმცა მატჩის შედეგზე ეს არ აისახა. თუ ადრე ვამბობდით, კარგად ვითამაშეთ და წავაგეთო, ამჯერად ვამბობთ – “კარგად ვითამაშეთ, მაგრამ კარში ვერ დავარტყით”. პროგრესი არის, თუმცა სასურველიდან მაინც შორს ვართ.
შეტევაში მყოფი ფეხბურთელების გათვალისწინებით, სავსებით ლოგიკურია, რომ კარში ვერ დავარტყით. გიორგი ქვილითაია, ჯანო ანანიძე, ვაკო ყაზაიშვილი და თორნიკე ოქრიაშვილი – ამ ფეხბურთელებიდან ნაწილს სათამაშო პრაქტიკა აკლია, მეორე ნაწილი არასასურველ ფორმაშია და ბოლო პერიოდში მათ მიერ გატანილი გოლები თითზე ჩამოსათვლელი გახლავთ.
გიორგი ხარაიშვილმა გიბრალტართან გოლი გაიტანა, ლევან შენგელიამ ორი საგოლე გადაცემა გააკეთა. ამ უკანასკნელმა დიდი განაცხადი გააკეთა მარჯვენა გარემარბის პოზიციის დასაკავებლად. ერთადერთი მინუსი, რაც შენგელიას მოედანზე ყოფნისას ჰქონდა, ეს კუთხურების ცუდი შესრულება იყო. როგორც ირლანდიასთან, ისე გიბრალტართან, კუთხურებს უხეიროდ აწვდიდა.
საქართველოს ნაკრებს ჰყავს ფეხბურთელი, რომელსაც კარში დარტყმისა და გოლის გატანის პრობლემის გადაწყვეტა შეუძლია – გიორგი ჩაკვეტაძე. მაგრამ თუ ჩვენთვის ყველაზე ცუდი სცენარი განვითარდება და მარტში, ერთა ლიგის ნახევარფინალში გიორგი ეროვნულ ნაკრებს ვერ დაეხმარება, ვინ უნდა დაარტყას მეტოქის კარებში ზუსტად და გაიტანოს გოლი? ნოემბრის შეკრებისას ამ პრობლემაზე ყურადღება კიდევ ერთხელ უნდა გამახვილდეს.
ცენტრალური თავდამსხმელის საკითხი
“გენტის” გაფართოებულ შემადგენლობაში ექვსი თავდამსხმელი ხვდება, კლუბის მთავარი მწვრთნელი ხუთს სამატჩო განაცხადში სვამს და ამ ხუთეულში ქვილითაია ხან არის, ხან არა. ამ გადმოსახედიდან, ნაკლებად სავარაუდოა, გიორგიმ ძირითად შემადგენლობაში ადგილი დაიბრუნოს. საუკეთესო ვარიანტი ნაკრებისთვის ზამთარში მისი სხვა კლუბში განათხოვრება იქნება.
ელგუჯა ლობჯანიძე კარგად ჩაერთო ირლანდიასთან მატჩში, თუმცა გიბრალტართან შეხვედრაში განსაკუთრებული არაფერი გაუკეთებია. ელგუჯა, პერსპექტივაში, უფრო სათადარიგო ფეხბურთელად უნდა მოვიაზროთ.
ლევან მჭედლიძემ ეროვნულ ლიგაში პირველი გოლი გაიტანა, თუმცა მხოლოდ ეს ნაკრებში მოსახვედრად საკმარისი არ იქნება. საიდუმლო არაა, რომ ვაისი ეროვნულ ლიგას არ სწყალობს.
გვაქვს ბუდუ ზივზივაძის, ბაჩანა არაბულის, ნიკა კაჭარავას, დავით სხირტლაძის და ბექა მიქელთაძის ვარიანტებიც.
პრობლემა დაცვის მარცხენა ფლანგზე
ირლანდიასთან მატჩში ჯიმი ტაბიძემ დაცვაში თითქმის იდეალურად ითამაშა. თუმცა დღევანდელ ფეხბურთში ფლანგის მცველები მხოლოდ დაცვითი ფუნქციების შესრულებით არ შემოიფარგლებიან. მიუხედავად იმისა, ეფექტიანად გამოსდის თუ არა, ოთარ კაკაბაძე მუდმივად შეტევებში ერთვება. ანალოგიური მოქმედებაა საჭირო მარცხენა ფლანგზეც, მარცხენა მცველმაც უნდა გაამწვავოს შეტევა და ბევრი ირბინოს.
სამწუხაროდ, გიორგი ნავალოვსკი ისე ვეღარ თამაშობს, როგორც ადრე. ვლადიმირ ვაისმა “ნავალას” ნაკრებში მანამ არ უხმო, სანამ კრიტიკული ვითარება არ დადგა და ხარაბაძემ ტრავმა არ მიიღო. გიორგის გიბრალტართანაც ჰქონდა შეცდომები, პირველი გოლის მომენტში პოზიცია სწორედ მან დაკარგა.
კონცენტრაციის ნაკლებობა
ეს არ არის პირველი შემთხვევა, როცა მსგავსი რამ დაგვემართა. შორს არ წავიდეთ და, ერთა ლიგაზე ანდორასთან გასვლაზე გამართული შეხვედრა გავიხსენოთ. საქართველოს ნაკრებს შეეძლო ერთა ლიგა ექვსი გამარჯვებით დაესრულებინა, თუმცა შეხვედრა, რომელსაც ვიგებდით, საბოლოოდ ფრედ დავასრულეთ. არადა, ანდორაში მოსაგებად ყველაფერი გვქონდა. სხვა დეტალებს რომ თავი დავანებოთ, მოედანზე ჩვენი იმედი – გიორგი ჩაკვეტაძე თამაშობდა.
ხშირად ვერ ვიგებთ მსგავს მატჩებს და კარგი იქნება, თუ მწვრთნელი ამ კუთხით ნაკრების ფეხბურთელებთან იმუშავებს და მოთამაშეებს შეხვედრის წინ სათანადოდ განაწყობს.
ოთარ კიტეიშვილი
კიტეიშვილის სათამაშო დონისა და ხარისხის გათვალისწინებით, დასანანია, რომ ისევ “შტურმში” თამაშობს. მას პროგრესისთვის უფრო ძლიერი ასპარეზი სჭირდება, ვიდრე ავსტრიის ჩემპიონატი და ეს კონკრეტული კლუბია.
თამამად შეგვიძლია ვთქვათ, რომ ირლანდიასთან მატჩში “კიტე” ორივე გუნდის შემადგენლობაში საუკეთესო იყო. ამავდროულად, გვახსოვს, თუ რამდენად კარგად ითამაშა დანიის ნაკრების წინააღმდეგ.
დღევანდელი გადმოსახედიდან, ოთარი ეროვნული ნაკრების ღერძად ყალიბდება და ამ პროცესის ბოლომდე მისაყვანად კიტეიშვილთვის კარიერის უფრო ძლიერ კლუბში გაგრძელებაა საჭირო.